Κάνουμε το σταυρό μας:
o Μόλις
ανάψουμε το κερί μας.
o Όταν
μπαίνουμε στους Ιερούς Ναούς και όταν βγαίνουμε από αυτούς.
o Στην
αρχή κάθε ακολουθίας.
o Σε
κάθε Τριαδική εκφώνηση. Δηλαδή κάθε φορά που θα λέγεται ή θα ψάλλεται το: «Δόξα
Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι», ή όταν ακούγεται το «... του Πατρός και του
Υιού και του Αγίου Πνεύματος...».
o Σε
κάθε εκφώνηση της Παναγίας: «Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου,
Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας...» που υπάρχει στα Ειρηνικά,
Πληρωτικά και Μικρές Συναπτές.
o Στα
Απολυτίκια ή Τροπάρια όταν και όπου ακούγεται το όνομα του Αγίου ή της Αγίας
της ημέρας, του Ναού κλπ.
o Στον
Όρθρο, όταν ψάλλεται, επαναλαμβανόμενο, το Μεγαλυνάριο της Παναγίας: «Την
τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ…». Το σταυρό
μας είναι προτιμότερο να τον κάνουμε , όταν φθάνει η ψαλμωδία στο: «...την
όντως Θεοτόκον ...», για να τονίζεται η πίστη ότι εγέννησε Θεόν.
o Στη
Μικρή και Μεγάλη Είσοδο, όταν περνούν από μπροστά μας το Ευαγγέλιο και τα Τίμια
Δώρα.
o Στον
Τρισάγιο ύμνο: «Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός,άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς».
o Στο
«Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν...» το όποιο επαναλαμβάνεται τρις. Μαζί με
το σταυρό μας σ' αυτήν την περίπτωση κάνουμε κάθε φορά και μία μικρή μετάνοια.
o Πριν
από το τέλος του Εσπερινού, όταν ο Ιερέας λέγει το «Νυν απολύεις τον δούλον
σου, Δέσποτα, κατά τό ρήμα σου έν ειρήνη ότι είδον οί οφθαλμοί μου τό σωτήριόν
σου…».
o Στις
απολύσεις των ακολουθιών (Εσπερινού, Όρθρου και λοιπών ακολουθιών),καθώς και
στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας.
o Κάθε
άλλη φορά, κατά τις διάφορες αιτήσεις του Ιερέα , έφ' όσον αυτό αναπαύει ή ευχαριστεί
τον πιστό.
o Όταν
προσκυνούμε τις άγιες Εικόνες ή άγια Λείψανα.
o Πριν
κοινωνήσουμε και μετά τη Θεία Κοινωνία.
