Στην Αγία Γραφή και στα πατερικά κείμενα
ταυτίζονται οι όροι Βασιλεία του Θεού, Βασιλεία των Ουρανών, Παράδεισος,
αιώνια ζωή.
Είναι όροι συνώνυμοι που σημαίνουν την μέθεξη της δόξης του Θεού από τον άνθρωπο.
Αυτό αρχίζει από την ζωή αυτήν, συνεχίζεται στην μετά θάνατο ζωή και θα ολοκληρωθεί στην ζωή μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αφού εν τω μεταξύ αναστηθούν και τα σώματα των ανθρώπων.
Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, μιλώντας
για την Βασιλεία του Θεού, λέγει ότι Βασιλεία των Ουρανών «αυτός εστίν ο
Θεός εν κατασχέσει γενόμενος» Η φράση είναι αρκετά εκφραστική, Και
μάλιστα ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος γίνεται θεατής αυτού του πλούτου της
δόξης της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Θεούμενος άνθρωπος λέγεται «ο τοιαύτης
δόξης γενόμενος θεατής».
Η μέθεξη της Χάριτος του Θεού λέγεται
μέθεξη της Βασιλείας. Πάλι ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος θα πει
εκφραστικότατα: «Η δε Βασιλεία των Ουρανών ή μετοχή υπάρχει του Παναγίου
Πνεύματος».
Ο Χριστός, που θα έλθει κατά την Δευτέρα Του Παρουσία χαρακτηρίζεται «ο
περιπόθητος ημών και γλυκύτατος βασιλεύς Ιησούς ο Χριστός και Θεός». Η
ύπαρξη του ουρανίου αυτού Βασιλέως και η ένωση του άνθρωποι με Αυτόν, που
έχει σαν συνέπεια να εκλάμπει ο Χριστός μέσα στους αγίους και κάθε άγιος να
λάμπει ευρισκόμενος μέσα σε Αυτόν, είναι θέα και μετοχή της Βασιλείας. Θα
μου επιτραπεί να παραθέσω τον λόγο του άγιου Συμεών του νέου Θεολόγου, γιατί
δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί διαφορετικά. Βασιλεία των Ουρανών για τους
δικαιους είναι «μόνον τον βασιλέα έχουσα του παντός πανταχού ορώμενον
αυτοίς, συμπαρόντι εκάστω και συνόντα έκαστον αυτώ και εν εκάστω έκλάμποντι
και έκαστον λάμποντα εν αυτώ».
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η λεγομένη Βασιλεία
του Θεού είναι η αλληλοπεριχώρηση του Χριστού με τον πιστό. Ο Χριστός θα
κατοικεί μέσα στον δίκαιο άνθρωπο, θα τον δοξάζει και ο δοξαζόμενος άνθρωπος
θα ελλάμπεται ευρισκόμενος σε κοινωνία με το θειο και άκτιστο φως.
Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι μια κτιστή
πραγματικότητα, δεν είναι μια εγκοσμιοκρατική κατάσταση, αλλά μέθεξη της
δόξης του Θεού. Αυτό πρέπει να λέγεται, γιατί σήμερα δίνονται πολλές
ερμηνείες για την Βασιλεία του Θεού. Και έχουμε την γνώμη ότι η αλλοίωση της
θεολογικής σημασίας της Βασιλείας του Θεού έχει φοβερές συνέπειες και
προεκτάσεις στην πνευματική και κοινωνική μας ζωή. Η ηθικολογία δεν είναι
άσχετη από αυτήν την θεολογική αλλοίωση.
Ο άγιος Ανδρέας, επίσκοπος Κρήτης,
διδάσκει ότι Βασιλεία του Θεού είναι το οράν και οράσθαι υπό του Θεού. «Θεόν
τε ορών και ορώμενος». Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μιλώντας για
την μεταμόρφωση του Χριστού, που είναι βίωση της Βασιλείας του Θεού, λέγει
ότι στον μέλλοντα αιώνα «πάντοτε εν Κυρίω εσόμεθα, Χριστόν ορώντες τω
φωτί αστράπτοντα της θεότητας».
Μέσα στην ίδια προοπτική κινούνται όλοι οι
άγιοι Πατέρες. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο όποιος μπορεί να χαρακτηρισθεί
θεολόγος του ακτίστου Φωτός, αναφέρεται στην «τελειότητα του μέλλοντος
αιώνος».
Χρησιμοποιώντας τον λόγο του Ευαγγελιστού
Ιωάννου, ότι, όταν ο Χριστός φανερωθεί, θα γίνουμε όμοιοι με Αυτόν, λέγει
ότι τότε θα γίνουμε τέκνα Θεού, «λαμπρότητα Θεού ιδόντες και παθόντες και
τη αυγή της Χριστού δόξης περιλαμπόμενοι τε και συνεκλάμποντες».
Οι άγιοι θα περιλαμφθουν από την λαμπρότητα του Χριστού και θα συνεκλάμπουν
μαζί με εκείνον. Έτσι η δόξα του Θεού θα γίνει και δόξα των δικαιων, με την
διαφορά ότι η δόξα του Θεού είναι κατά φύσιν, ενώ των ανθρώπων θα είναι κατά
Χάριν, δωρεά του Θεού.
Καίτοι θα υπάρχει διαφορετική μετοχή της
δόξης ανάλογα με την πνευματική κατάσταση των δικαίων εν τούτοις εκεί στην
Βασιλεία των Ουρανών θα καταργηθούν όλες οι τάξεις των ανθρώπων, αφού δεν θα
υπάρχει «διδάσκων και διδασκόμενος». Πράγματι, στην Βασιλεία του Θεού
θα καταργηθούν «οι τάξεις των διδασκόντων και των διδασκομένων».
Οι Πατέρες τονίζουν συνεχώς την αλήθεια ότι
η βίωση της Βασιλείας των Ουρανών αρχίζει από αυτήν την ζωή. Η απόλαυση των
μελλόντων αγαθών αρχίζει «απ’ εντεύθεν».
Εκείνο το όποιο και πάλι πρέπει να
τονιστεί είναι ότι όταν κάνουμε λόγο για την Βασιλεία του Θεού εννοούμε την
μέθεξη της ακτίστου Χάριτος του Τριαδικού Θεού. Και επειδή αυτή η Χάρη
μετέχεται ως Φως και έτσι δοξάζεται ο άνθρωπος, γι' αυτό και η Βασίλεια του
Θεού είναι μέθεξη της δόξης του Θεού.
